саманала́дка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.

Аўтаматычная наладка механізма, сістэмы механізмаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

знясі́ленне ср. поте́ря сил, изнеможе́ние; истоще́ние;

вайна́ на з. — война́ на истоще́ние;

з. нерво́вай сістэ́мы — истоще́ние не́рвной систе́мы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кала́пс, -у, м.

1. Раптоўнае зніжэнне сардэчнай дзейнасці, якое суправаджаецца слабасцю, часам стратай прытомнасці і пагражае смерцю (спец.).

2. перан. Крах, разбурэнне якой-н. структуры ў выніку поўнага крызісу сістэмы.

Эканамічны к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

то́нус физиол., перен. то́нус, -су м.;

то́нус не́рвной систе́мы то́нус нерво́вай сістэ́мы;

жи́зненный то́нус жыццёвы то́нус.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

марзі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Тэлеграфіст, які працуе на апараце сістэмы Морзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мочапалавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да мочааддзялення і палавой сістэмы арганізма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падсістэ́ма, ‑ы, ж.

Падраздзяленне, частка якой‑н. сістэмы, якая характарызуецца адноснай цэласнасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадго́р’е, ‑я, н.

Мясцовасць перад гарамі; ускраінная частка горнай сістэмы, горнага хрыбта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валакардзі́н, ‑у, м.

Лякарства, якое выкарыстоўваецца пры захворваннях сэрца і цэнтральнай нервовай сістэмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

люміна́л, ‑у, м.

Лякарства, якое ужываецца пры бяссонніца і іншых хваробах нервовай сістэмы.

[Ад лац. lumen — святло.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)