Verbum

во́йска, -а, мн. -і, войск і -аў, н.

Узброеныя сілы дзяржавы або частка іх.

Сухапутныя войскі.

|| прым. вайско́вы, -ая, -ае.

Вайсковыя злучэнні.

цягаме́р, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыбор для вымярэння сілы цягі ў топках, катлах ці вентыляцыйных канструкцыях.

|| прым. цягаме́рны, -ая, -ае.

перамало́ць, -мялю́, -ме́леш, -ме́ле; -мялі; -мо́латы; зак., што.

Здрабніць у муку (зерне).

П. варожыя сілы (перан.: знішчыць).

|| незак. перамо́лваць, -аю, -аеш, -ае.

перанапру́жыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; зак., што.

Вельмі моцна, празмерна напружыць.

П. сілы.

|| незак. перанапру́жваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. перанапру́жванне, -я, н.

ні́мфа, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

У грэчаскай міфалогіі: бажаство ў выглядзе жанчыны, якое ўвасабляе розныя сілы прыроды.

Лясная н.

Марская н.

грабе́ж, грабяжу́, мн. грабяжы́, грабяжо́ў, м.

Адкрыты захоп чужой маёмасці, звычайна з прымяненнем сілы.

Г. сярод белага дня.

Такая цана — звычайны г.

ю́ны, -ая, -ае.

1. Які не дасягнуў сталага ўзросту.

Ю. узрост.

Юнае пакаленне.

Ю. натураліст (юннат).

2. Уласцівы маладым, маладосці.

Юныя сілы.

тайфу́н, -у, мн. -ы, -аў, м.

Ураган вялікай разбуральнай сілы, які бывае пераважна ў Паўднёва-Усходняй Азіі і заходняй частцы Ціхага акіяна.

кула́к¹, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Кісць рукі з прыгнутымі к далоні пальцамі.

2. перан. Сканцэнтраваныя ў адным месцы ваенныя ўзброеныя сілы для рашаючага ўдару.

Сабраць полк у к.

|| памянш. кулачо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м. (да 1 знач.).

|| прым. кула́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).

К. бой.

◊

Кулачнае права — панаванне насілля, грубай сілы.