найлягчэ́йшы, ‑ая, ‑ае.
Самы лёгкі. Найлягчэйшая вага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ме́ншы, -ая, -ае.
1.
Выш. ст. да прыметніка малы (у 1—4 знач.). Трэба чаравікі меншага памеру.
2. Самы малады сярод членаў сям’і.
М. сын канчае тэхнікум.
◊
Па меншай меры — не менш чым.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
найго́ршы, ‑ая, ‑ае.
1. Самы горшы, самы кепскі. Найгоршы дзень.
2. у знач. наз. найго́ршае, ‑ага, н. Самае горшае, самае кепскае. Яго напаткала самае найгоршае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
усяля́кі, -ая, -ае, займ. азнач.
1. Самы разнастайны, розны.
Расказваць пра ўсялякія здарэнні.
У жыцці ўсялякае бывае (наз.).
2. Тое, што і усякі (у 3 знач.).
Дзень прайшоў без ўсялякіх здарэнняў.
Без усялякай хітрасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
я́блычак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.
1. гл. яблык.
2. Цэнтр мішэні (у 1 знач.) у выглядзе чорнага круга.
Папасці (пацэліць, трапіць) у самы я. (таксама перан.: дакладна, правільна ўгадаць, сказаць і пад., разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
предпочти́тельный (са́мы) ле́пшы, найле́пшы; (желательный) пажада́ны, жада́ны;
предпочти́тельный тари́ф эк. спрыя́льны тары́ф.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пато́нчаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад патанчыць.
2. у знач. прым. Вытанчаны, тонкі. Самы лепшы і самы патончаны густ тут не знойдзе ніякай заганы. Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вяршы́ня, -і, мн. -і, -шы́нь, ж.
Самы верх, верхняя частка (гары, дрэва і пад.).
В.
Гімалаяў.
Вяршыні дубоў.
На вяршыні славы (перан.). В. вугла (пункт перасячэння дзвюх прамых, што ўтвараюць вугал).
|| прым. вяршы́нны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
найстражэ́йшы, ‑ая, ‑ае.
Самы строгі. Найстражэйшы настаўнік. Найстражэйшая дысцыпліна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
світа́нне, -я, мн. -і, -яў, н.
1. Час перад усходам сонца; самы пачатак раніцы.
Выгнаць карову ў поле на світанні.
2. перан. Ранні перыяд, пачатак чаго-н.
С. майго юнацтва.
|| прым. світа́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)