тэрматрапі́зм, ‑у, м.

Спец. Роставыя рухі органаў раслін у напрамку да крыніцы цяпла або ад яе.

[Ад грэч. thermē — цяпло, гарачыня і tropos — паварот, напрамак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урало́гія, ‑і, ж.

Галіна медыцыны, якая вывучае хваробы мочапалавых органаў, распрацоўвае метады іх лячэння і прафілактыкі.

[Ад грэч. úron — мача і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эксгібіцыяні́зм, ‑у, м.

Палавая ненармальнасць, якая праяўляецца ў публічным выстаўленні палавых органаў з мэтай палавога задавальнення.

[Ад лац. exhibitio — вымаўленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бюракраты́зм, -у, м.

1. Сістэма кіравання, пры якой дзейнасць органаў выканаўчай улады празмерна ўскладнена і накіравана на забеспячэнне ведамасных інтарэсаў.

2. перан. Канцыляршчына, папяровая валакіта, фармальныя адносіны да справы.

|| прым. бюракраты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

склеро́з, -у, м.

Ушчыльненне органаў у выніку перараджэння іх тканкі ў цвёрдую злучальную тканку, у шчыльную масу.

С. сасудаў.

С. ныркі.

|| прым. склераты́чны, -ая, -ае і склеро́зны, -ая, -ае.

Склератычны працэс.

Склерозныя з’явы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

петы́цыя, ‑і, ж.

Калектыўная пісьмовая просьба, накіраваная да главы ўрада або да вышэйшых органаў улады; калектыўнае хадайніцтва.

[Лац. petitio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэлепа́тыя, ‑і, ж.

Тэрмін, які ўжываецца для абазначэння перадачы думак, пачуццяў на адлегласці без пасрэдніцтва органаў пачуццяў.

[Ад грэч. tēle — далёка і pathos — пачуццё.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотатрапі́зм, ‑у, м.

Змена напрамку росту органаў раслін у адносінах да святла, якое падае з аднаго боку.

[Ад грэч. phos, phōtós — святло і trópos — паварот.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Патрана́т ’апякунства; выхаванне дзяцей-сірат пад кантролем дзяржаўных органаў’ (ТСБМ), ст.-бел. патронатъ ’апякунскае таварыства’ (XVII ст.). Запазычана са ст.-польск. patronat ’тс’, якое з лац. patrōnātus ’патранат, правы патрона’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кампетэ́нцыя, -і, ж.

1. Дасведчанасць у якой-н. справе, у якіх-н. пытаннях.

2. Сукупнасць правоў і абавязкаў той ці іншай установы або адказнай асобы (спец.).

К. праваахоўных органаў.

Гэта ўжо не мая к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)