рэ́хва, ‑ы, ж.

Абл. Жалезны абруч, які наганяецца на дзеравяную калодку кола. Кожны вечар, прыгнаўшы з поля, Тонік катаў па вуліцы рэхву. Старую ад рассохлага кола рэхву ён знайшоў на гарышчы. Адамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дробназубча́сты, ‑ая, ‑ае.

З дробнымі зубамі, зубцамі. Дробназубчастае кола. Дробназубчастае лісце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блок¹, -а, мн. -і, -аў, м.

Прасцейшае прыстасаванне для падняцця грузаў у выглядзе кола з жолабам, цераз якое перакінуты вяроўка, канат або ланцуг.

|| прым. бло́чны, -ая, -ае.

Б. канат.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акрэ́сліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што.

1. Дакладна вызначыць межы чаго-н.

А. кола абавязкаў.

2. Даць азначэнне чаму-н.

Выразна а. прадмет.

|| незак. акрэ́сліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

велапакры́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Пакрышка веласіпеднага кола.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капата́жны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да капатажу. Капатажнае кола самалёта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

млынавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да млына. Млынавыя жорны. Млынавое кола.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́савы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да паса ​1. Пасавае кола сячкарні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакры́шка, ‑і, ДМ ‑рышцы; Р мн. ‑шак; ж.

Чахол з тоўстай рызіны, які нацягваецца на дыск кола аўтамашыны, вобад кола матацыкла, веласіпеда і пад. Аўтамабільная пакрышка. Гумавая пакрышка. // Скураны чахол для камеры футбольнага мяча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алі́мп, -а, м.

1. (з вялікай літары). У старажытнагрэчаскай міфалогіі: гара, дзе знаходзіліся багі; зборышча багоў.

2. перан. Кола абраннікаў якога-н. аб’яднання, таварыства.

Літаратурны а.

|| прым. алімпі́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)