Verbum

назе́мны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца, дзейнічае або праводзіцца на паверхні зямлі, на сушы.

Наземныя збудаванні.

Наземныя войскі.

штык², -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (спец.).

Пласт зямлі на глыбіню палатна рыдлёўкі.

Глыбінёй у два штыкі.

ма́гма, -ы, ж.

Расплаўленая маса, якая ўтвараецца ў глыбінях Зямлі.

|| прым. магматы́чны, -ая, -ае.

Магматычныя горныя пароды.

малазяме́льны, -ая, -ае.

Які не мае дастатковай колькасці зямлі для апрацоўкі.

М. селянін.

|| наз. малазяме́льнасць, -і, ж.

су́джаны², -ая, -ае.

Прызначаны лёсам.

Ён лічыў сябе шчаслівым, што ў с. час нарадзіўся на гэтай зямлі.

сусе́дні, -яя, -яе.

Размешчаны па суседстве, блізка, побач з кім-, чым-н.

С. надзел зямлі.

Суседняя краіна.

зара́ць, -ру́, -рэ́ш, -рэ́; -ро́м, -раце́, -ру́ць; -ры́; -ра́ны; зак., што.

Плугам зняць з паверхні зямлі.

З. пагорак.

абліва́ха, -і, ДМ -ва́се, ж. (разм.).

Зімовы дождж, які замярзае на зямлі, на дрэвах і пад.; галалёд.

нары́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ры́е; -ры́ты; зак., чаго.

Нарабіць паглыбленняў у зямлі.

Нарылі свінні ям.

гляцыяло́гія, -і, ж.

Навука аб прыродных ільдах ва ўсіх іх формах на паверхні Зямлі.

|| прым. гляцыялагі́чны, -ая, -ае.