вполгла́за нареч., прост., прям., перен. кра́ем во́ка, адны́м во́кам;

смотре́ть вполгла́за глядзе́ць кра́ем во́ка;

спать вполгла́за спаць адны́м во́кам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слязні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

1. У Старажытным Рыме: пасудзіна, у якую збіралі слёзы, калі плакалі па нябожчыку.

2. Слёзны мяшок каля вока, дзе збіраюцца слёзы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

о́ко во́ка, -ка ср.;

◊

в мгнове́ние о́ка у вокамгне́нне, у адзін мо́мант;

бере́чь как зени́цу о́ка берагчы́ як зрэ́нку во́ка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́течь сов. вы́цечы, мног. павыцяка́ць;

глаз вы́тек во́ка вы́цекла.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

микрохирурги́я мед. мікрахірургі́я, -гі́і ж.;

микрохирурги́я гла́за мікрахірургі́я во́ка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

недрема́нный уст. нядрэ́мны; (бдительный) пі́льны;

недрема́нное о́ко нядрэ́мнае во́ка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Наўзрок ’на выгляд, на вока’ (Нас., Др.). Да узіра́цца ’глядзець’, узро́к ’зрок, бачанне’, параўн. рус. навзгляд ’на вока, прыблізна’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жадзён, -дна́, -дно́, мн. -дны́, чаму (разм.).

Які церпіць нястачу ў самым неабходным; ахвочы да чаго-н.

Ён ж. скарынцы хлеба.

◊

Жадзён на вока (разм., неадабр.) — пра зайздроснага, сквапнага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зо́ркі, -ая, -ае.

1. Які мае востры зрок, добра бачыць далёкія і дробныя прадметы.

Зоркае вока.

2. перан. Праніклівы, пільны.

Быць зоркім і пільным на варце.

|| наз. зо́ркасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скры́тны, -ая, -ае.

1. Які пазбягае адкрытасці, не расказвае іншым пра сябе.

С. хлопец.

Дзейнічаць скрытна (прысл.).

2. Скрыты ад чыйго-н. вока; таемны.

С. вобраз жыцця.

|| наз. скры́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)