Тэкі́нскі — назва пароды белых курэй (ТС). З рус. теки́нский ‘які мае дачыненне да тэкінцаў’ (тэкінцы — туркменская этнічная група).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мула́т, ‑а, М ‑лаце, м.

Патомак ад шлюбу белых і нетраў.

[Ісп. mulato, ад араб. muvallad — нечыстакроўны араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шэелі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Мінерал у выглядзе белых або шэрых крышталяў; руда вальфраму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скры́пень, ‑ю, м.

Высокая травяністая расліна сямейства скрыпнёвых з мяцёлкай пурпурна-ружовых або белых кветак і пушыстым насеннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бе́лы, -ая, -ае.

1. Які мае колер снегу, малака, крэйды.

Б. конь.

Белая бяроза.

2. Светлы, ясны.

Белыя ночы.

3. Варожы савецкай уладзе, контррэвалюцыйны.

Белая армія.

Разгром белых (наз.).

4. Які мае светлы колер скуры (пра ра́су¹).

○

Белае мяса — цяляціна або курынае мяса.

Белая гарачка — цяжкае псіхічнае захворванне ў выніку алкагалізму.

◊

Сярод белага дня (разм.) — удзень, днём.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Мула́т ’патомак ад шлюбу белых і неграў’ (ТСБМ). З рус. мовы, у якой з італ. mulatto ці ісп., партуг. mulato < ісп. mulo, ’мул’, г. зн. ’байструк’. Мяркуецца, што ў раманскіх мовах — з араб. muwallad ’нечыстакроўны араб’ (Фасмер, 3, 8).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лімфацы́ты, ‑аў; адз. лімфацыт, ‑а, М ‑цыце, м.

Адзін з відаў белых крывяных клетак у арганізме чалавека і пазваночных жывёл.

[Ад лац. lympha — вільгаць і грэч. kytos — клетка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кучара́вы, ‑ая, ‑ае.

Які завіваецца, з завіткамі (пра валасы). На Максімаў лоб звісалі пасмачкі белых кучаравых валасоў. Асіпенка. // З завітымі, закручанымі валасамі ці шэрсцю. Кучаравы хлопчык. Кучаравая галава. / Пра дым, туман, хмары. З белых комінаў хат гаманлівых Завіхрыўся дымок кучаравы. Журба. // перан. З густой пышнай кронай (пра дрэвы). Пахла і звінела пчаліным звонам алея маладога кучаравага ліпняку. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бесказы́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Шапка без казырка, звычайна ў маракоў. Ідуць у белых бесказырках Па набярэжнай маракі. Звонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накрухма́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад накрухмаліць.

2. у знач. прым. Апрацаваны крухмалам. Усе .. [суддзі] былі ў парадных сініх сурдутах, у накрухмаленых белых манішках. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)