Verbum

стыха́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Доўгае, з шырокімі рукавамі адзенне дыякана, дзяка, якое выкарыстоўваецца ў час набажэнства.

хала́т, -а, М -ла́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Верхняе хатняе або рабочае адзенне, якое захінаецца або зашпіляецца.

Рабочы х.

2. Верхняе адзенне ў некаторых азіяцкіх народаў, полы якога захінаюцца адна за другую.

|| памянш. хала́цік, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. хала́тны, -ая, -ае.

Халатная тканіна.

пано́шаны, -ая, -ае.

Пра адзенне: які быў ва ўжытку, такі, які ўжо насілі.

П. капялюш.

|| наз. пано́шанасць, -і, ж.

гімнасцёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Верхняя сарочка са стаячым каўняром, прынятая як ваеннае форменнае адзенне.

бравэ́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Кароткае верхняе мужчынскае адзенне, звычайна з аўчын, абцягнутых саматканым сукном.

абно́скі, -аў, адз. абно́сак, -ска, м. (разм.).

Падношанае кім-н. адзенне, абутак; рыззё.

Хадзіць у абносках.

Насіць чужыя а.

абно́ўка, -і, ДМ -но́ўцы, мн. -і, -но́вак, ж. (разм.).

Новая, нядаўна набытая рэч (звычайна адзенне, абутак).

Надзець абноўку.

аднабо́ртны, -ая, -ае.

Пра верхняе адзенне: з гузікамі па краі аднаго борта і петлямі па краі другога.

А. пінжак.

сярмя́га, -і, ДМ -мя́зе, мн. -і, -мя́г, ж.

Верхняе адзенне з грубага даматканага сукна.

|| прым. сярмя́жны, -ая, -ае.