фалікуля́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да фалікула. Фалікулярныя клеткі. Фалікулярны гармон.
2. Які ўтвараецца ў сувязі са зменамі ў фалікулах. Фалікулярная ангіна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фі́нскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да фінаў, які належыць, уласцівы ім. Фінская мова. Фінскі эпас.
•••
Фінскі нож гл. нож.
Фінскія сані гл. сані.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фотаграмметры́чны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да фотаграмметрыі, ажыццяўляецца з яе дапамогай. Фотаграмметрычная апрацоўка. // Які служыць для ажыццяўлення работ па фотаграмметрыі. Фотаграмметрычная лабараторыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хранікёрскі, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да хранікёра, належыць яму.
2. Які з’яўляецца хронікай (у 2, 3 знач.), звязаны з хронікай. Хранікёрская заметна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чатырохко́лерны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае ў сваёй афарбоўцы чатыры колеры. Чатырохколерная радуга.
2. Спец. Які ўзнаўляе відарыс пры дапамозе чатырох колераў. Чатырохколерная фатаграфія.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шматство́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае некалькі ствалоў (пра дрэвы, расліны). Шлатствольная акацыя. Шматствольны бэз.
2. Які мае некалькі ствалоў (пра зброю). Шматствольны мінамёт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
яса́чны, ‑ая, ‑ае.
Гіст.
1. Які мае адносіны да ясаку, з’яўляецца ясаком. Ясачны збор.
2. Які плаціць ясак, звязаны з выплатай ясаку. Ясачныя людзі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Во́рвань ’лой, які вытапліваецца з сала марскіх жывёлін’ (БРС, КТС). Запазычанне з рус. ворвань ’тс’ (Шанскі, 1, В, 163), дзе яно са ст.-швед. narhval, швед., дац. narval, ст.-ісл. náhrvalr ’кіт’ (Фасмер, 1, 351).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вы́пустак ’аднагадовае цяля, жарабя’ (БРС, Янк. I, Шат., З нар. сл., Шатал., Мат. Гом., Клім.). Ад вы́пусціць з суф. ‑ак; параўн. азначэнне Янкоўскага (1, 56): ’маладняк, які першы год выпускаецца разам са статкам на пашу’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Дзеньдо́бры ’дабрыдзень’ (Нас., Касп.). Паводле Кюнэ (Poln., 52), запазычана з польск. мовы. Параўн. польск. dzień dobry ’тс’. Як мяркуе Кюнэ (там жа), аб запазычанні сведчыць парадак слоў, які дакладна адпавядае польскаму ў гэтай форме звяртання.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)