Verbum

сабутэ́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які п’е, п’янствуе разам з кім-н.

|| ж. сабутэ́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

саманадзе́йны, -ая, -ае.

Празмерна ўпэўнены ў самім сабе, які выражае такую празмерную ўпэўненасць.

С. чалавек.

С. адказ.

|| наз. саманадзе́йнасць, -і, ж.

сібе́рны, -ая, -ае (разм.)

1. Жорсткі, бязлітасны.

С. чалавек.

2. Вельмі моцны, рэзкі, люты (пра вецер, мароз і пад.).

С. вецер.

сімпаты́чны¹, -ая, -ае.

Які выклікае сімпатыю, прывабны, мілы, прыемны.

Сімпатычныя суседзі.

Гэты чалавек мне с.

С. гальштук.

|| наз. сімпаты́чнасць, -і, ж.

склеро́тык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які хварэе на склероз.

|| ж. склераты́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

скло́чнік, -а, мн. -і, -аў, м. (неадабр.).

Чалавек, які займаецца склокамі.

|| ж. скло́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. скло́чніцкі, -ая, -ае.

смяця́р, смецяра́, мн. смецяры́, смецяро́ў, м.

Чалавек, які збірае і вывозіць смецце.

|| ж. смяця́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

міралюбі́вы, -ая, -ае.

Які любіць мір, згоду, заснаваны на імкненні захаваць мір; дружалюбны.

Міралюбівая палітыка.

М. чалавек.

|| наз. міралюбі́васць, -і, ж.

налі́чвацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -аецца; незак.

Быць, мецца ў наяўнасці, у пэўнай колькасці.

У класе налічваецца 20 чалавек.

насме́шлівы, -ая, -ае.

1. Які любіць насміхацца.

Н. чалавек.

2. Які заключае ў сабе насмешку.

Н. тон.

|| наз. насме́шлівасць, -і, ж.