рэдупліка́цыя, ‑і, ж.

Спец. Словаўтварэнне пры дапамозе падваення асновы слова (напрыклад: чуць-чуць, ледзь-ледзь).

[Ад лац, reduplicatio — падваенне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саставі́цельскі, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да саставіцеля. [Садоўская:] — Перадайце маю прапанову саставіцельскай брыгадзе. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сатура́тарны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да сатуратара, з’яўляецца ім. Сатуратарная ўстаноўка. // Забяспечаны сатуратарам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сейсмакардыягра́фія, ‑і, ж.

Спец. Метад графічнай рэгістрацыі механічных праяўленняў дзейнасці сэрца шляхам запісу сейсмічнага эфекту.

[Ад грэч. seismós — ваганне, kardía — сэрца і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сенсібілізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Спец. Зрабіць (рабіць) сенсібілізацыю (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінавія́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да сіновіі; з’яўляецца сіновіяй. Сінавіяльная абалонка. Сінавіяльная вадкасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скапатава́ць, ‑туе; зак.

Спец. Перакуліцца цераз насавую (маторную) частку пры пасадцы або ўзлёце (пра самалёт).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скіпе́цца, ‑піцца; зак.

Спец. Сплавіцца, злучыцца ў цвёрдую масу ад высокай тэмпературы. Скіпеліся кавалкі вугалю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скле́ра, ‑ы, ж.

Спец. Вонкавая цвёрдая бялковая абалонка вока, якая спераду пераходзіць у празрыстую рагавіцу.

[Ад грэч. sklērón — цвёрды.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скрэ́па, ‑ы, ж.

Спец. Прыстасаванне для злучэння, змацавання частак чаго‑н. Жалезная скрэпа. Заклёпачная скрэпа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)