псіхагене́з, ‑у, м.

Спец. Вучэнне аб паходжанні і развіцці пачуццяў, мовы і разумовых здольнасцей чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

птамаі́н, ‑у, м.

Спец. Арганічнае атрутнае рэчыва, якое ўтвараецца ў працэсе гніення бялкоў; трупная атрута.

[Ад грэч. ptōma — труп.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пуцепагру́зчык, ‑а, м.

Спец. Самаходная чыгуначная платформе, якая служыць для пагрузкі сабраных звёнаў чыгуначных рэек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распа́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле дзеясл. распарваць — распарыць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рацінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак., што.

Спец. Завіць (завіваць) ворс на шарсцяной тканіне.

[Ад фр. ratiner.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ру́мпельны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да румпеля, прызначаны для румпеля, румпеляў. Румпельны сектар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́флі, ‑яў; адз. няма.

Спец. Паглыбленні і выступы на якой‑н. паверхні. Паралельныя рыфлі шкла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэверсі́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Такі, у якога можна мяняць напрамак руху або вярчэння. Рэверсіўны механізм.

[Ад лац. reversus — адваротны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэгіён, ‑а, м.

Спец. Пэўная тэрытарыяльная адзінка (раён, вобласць), якая адрозніваецца ад іншых спецыфічнымі рысамі.

[Лац. regio — вобласць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэдукава́цца, ‑куецца; зак. і незак.

Спец.

1. Скараціцца (скарачацца).

2. толькі незак. Зал. да рэдукаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)