адго́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле дзеясл. адганяць — адагнаць (у 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмы́ўка, ‑і, ДМ ‑мыўцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле дзеясл. адмываць — адмыць (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абарача́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Здольны вяртацца ў свой першапачатковы, зыходны стан. Абарачальныя працэсы. Абарачальныя рэакцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абка́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле дзеясл. абкатваць — абкатаць (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абпа́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Прызначаны для абпальвання, які служыць для апрацоўкі агнём, тэмпературай. Абпальныя печы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забуксі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Спец. Узяць на буксір (у 1 знач.). Забуксіраваць лодку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́рсель, ‑я, м.

Спец. Прамы чатырохвугольны парус на мачце, які падымаецца над ніжнім галоўным парусам.

[Гал. marszeil].]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маршаві́к, ‑а, м.

Спец. Ваеннаслужачы, які адпраўляецца з запасу ў дзеючую армію для яе папаўнення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мела́нж, ‑у, м.

Спец. Сумесь валокнаў пражы, афарбаваных у розныя колеры; тканіна з гэтай пражы.

[Ад фр. mélange — сумесь.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

меліто́за, ‑ы, ж.

Спец. Цукрыстае рэчыва, якое знаходзіцца ў некаторых раслінах (у эўкаліпце, цукровых бураках).

[Ад грэч. méli (melitos) — мёд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)