Ту́ркалка ‘род жаб, якія крычаць бразгатлівым голасам’ (Нас., Байк. і Некр.). Гукапераймальнае ўтварэнне. Параўн. ту́ркаць, туркацець ‘тс’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мінда́ль м.
1. (род. мінда́ля) (дерево) минда́ль;
2. (род. мінда́лю) (о древесине, плодах и собир.) минда́ль
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пук I (род. пука́) м. пук; свя́зка ж.
пук II (род. пука́) м., разг. окру́глая вы́пуклость
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лінёк I (род. лінька́) м. (уменьш. к лінь) линёк
лінёк II (род. лінька́) м., мор. линёк
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мыт I (род. мы́ту) м., ист. мыт, мы́то ср.
мыт II (род. мы́ту) м., вет. мыт
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
селені́т I (род. селені́ту) м., мин. селени́т
селені́т II (род. селені́та) м. (воображаемый житель Луны) селени́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
туале́т м.
1. род. туале́ту в разн. знач. туале́т;
2. род. туале́та в разн. знач. туале́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уво́д м.
1. род. уво́ду (действие) ввод; см. уво́дзіць 1, 4;
2. род. уво́да (устройство) ввод
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыда́так м.
1. род. прыда́тка анат. прида́ток;
рагавы́ п. — рогово́й прида́ток;
2. род. прыда́тку (что-л. несамостоятельное) прида́ток;
3. род. прыда́тку прида́ча ж.;
памяня́ць без ~тку — обменя́ть без прида́чи;
4. род. прыда́тка грам. приложе́ние ср.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кампраметава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., каго-што.
Няславіць каго‑, што‑н. Кампраметаваць увесь род. □ Банда «бацькі Рудольфа» быццам бы супраць акупантаў, але сваімі ганебнымі дзеяннямі кампраметуе партызан. Мікуліч. У заўкоме пачалі шукаць звесткі, якія б кампраметавалі Захара Сцебунёнка. Кавалёў.
[Ням. kompromettieren з фр. compromettere.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)