нагаво́рны, ‑ая, ‑ае.
Які набыў пасля нагавору (у 2 знач.) чарадзейныя ўласцівасці. Нагаворная вада. // Які можа ўнушыць любоў да каго‑н. Нагаворнае зелле.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падсправазда́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які выдаецца з умовай наступнай справаздачы аб расходзе грошай.
2. Які абавязаны рабіць справаздачу перад кім‑н. Падсправаздачная асоба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
легкаду́м, ‑а, м.
Разм. Чалавек, які дзейнічае легкадумна. Калі чалавек просіць падумаць, значыцца ён не проста які шалапут, легкадум, а чалавек сур’ёзны. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ле́кавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да лекаў, уласцівы ім; прызначаны для лекаў. Лекавы пах. Лекавая сыравіна. // Які валодае лекавымі ўласцівасцямі. Лекавыя расліны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
малаво́дны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае мала вады (пра вадаёмы). Малаводная рака.
2. Бедны вадой, вільгаццю; які мала арашаецца (пра мясцовасць). Малаводныя раёны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
малакашто́ўны, ‑ая, ‑ае.
Які не мае вялікай каштоўнасці; недарагі. Малакаштоўныя віды паліва. // перан. Які не мае вялікага значэння; не вельмі патрэбны. Малакаштоўныя звесткі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
малапрадукцы́йны, ‑ая, ‑ае.
1. Недастаткова прадукцыйны, які дае мала станоўчых вынікаў. Малапрадукцыйная праца.
2. Які дае недастатковую колькасць прадукцыі. Малапрадукцыйная жывёла. Малапрадукцыйная глеба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прае́ктны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да праекта (у 1 знач.). // Які займаецца праектаваннем 1 чаго‑н. Праектнае бюро. // Прадугледжаны праектам. Праектная магутнасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
па́кавы 1, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пака 1.
па́кавы 2, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да пака 2. Пакавы лёд.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
недружалю́бны, ‑ая, ‑ае.
Які непрыязна, непрыхільна ставіцца да каго‑н. Хацелася крыкнуць! «Ноч — мачыха недружалюбная!» Пестрак. // Які выяўляе недружалюбнасць, непрыязнасць. Недружалюбны тон голасу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)