меліто́за, ‑ы, ж.

Спец. Цукрыстае рэчыва, якое знаходзіцца ў некаторых раслінах (у эўкаліпце, цукровых бураках).

[Ад грэч. méli (melitos) — мёд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мерсерыза́цыя, ‑і, ж.

Спец. Апрацоўка пражы растворам едкага натру для павышэння яе моцнасці і шаўкавістасці.

[Ад імя хіміка Джона Мерсера.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

металаёмістасць, ‑і, ж.

Спец. Колькасць металу, якая расходуецца на выраб пэўнай машыны, механізма, будаўнічай канструкцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міну́скулы, ‑аў; адз. мінускул, ‑а, м.

Спец. Малыя літары ў почырках старажытнай пісьменнасці; проціл. маюскулы.

[Лац. minusculus — вельмі малы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міэлі́навы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да міэліну; які складаецца з міэліну. Міэлінавая абалонка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мо́левы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да моля ​2, звязаны з ім. Молевы сплаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мусі́равацца, ‑руецца; незак.

1. Спец. Падвяргацца мусіраванню.

2. Зал. да мусіраваць (у 1, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мутаге́н, ‑у, м.

Спец. Фізічны, хімічны і біялагічны фактары, якія выклікаюць мутацыю (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́гель, ‑я, м.

Спец. Вялікі металічны або драўляны гвозд, які выкарыстоўваецца для мацавання драўляных канструкцый.

[Ням. Nagel — цвік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палярызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.

Спец. Выклікаць (выклікаць) палярызацыю. Палярызаваць электроды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)