вакалі́з, ‑у, м.

Спец. Практыкаванне для голасу без слоў, якое выконваецца на адных галосных гуках.

[Фр. vocalise з лац.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

варыяцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да варыяцыі. Варыяцыйная форма. Варыяцыйны рад. Варыяцыйнае вылічэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віту́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Спец. Прыстасаванне, на якое намотваюць пражу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выбіва́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Спец. Болт для выбівання шрубаў, заклёпак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́біўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле дзеясл. выбіваць — выбіць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізагра́фія, ‑і, ж.

1. Спец. Дакладнае ўзнаўленне пісьмёнаў, рукапісаў, почыркаў і пад.

2. Кніжн. Іканапіс.

[Ад грэч. isos — роўны і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камбінато́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які асноўваецца на камбінаванні. Камбінаторны аналіз у матэматыцы. Камбінаторнае змяненне гукаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капата́ж, ‑у, м.

Спец. Від аварыі: перакульванне самалёта цераз насавую частку пры пасадцы або ўзлёце.

[Фр. capotage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гейм, ‑а, м.

Спец. Частка партыі, пэўны лік ачкоў у некаторых гульнях, пераважна ў тэнісе.

[Англ. game — гульня.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

генеры́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Спец. Выклікаць з’яўленне, утварэнне чаго‑н. Генерыраваць электрычныя ваганні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)