Verbum

струме́нь, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Вузкі паток вадкасці, святла, газу і інш.

С. вады.

Паветраны с.

2. перан., чаго або які. Напрамак, рыса дзейнасці ў чым-н.

Гумарыстычны с. у творчасці паэта.

стрэ́лачнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які пераводзіць стрэлкі на рэйкавым пуці.

◊

Стрэлачнік вінаваты (разм., іран.) — ужыв. ў выпадках, калі віну за няўдачу ўскладаюць на нізавога выканаўцу.

|| ж. стрэ́лачніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

традыцы́йны, -ая, -ае.

1. Заснаваны на традыцыі (у 1 знач.) і замацаваны ёю.

Т. звычай.

2. Які адбываецца па традыцыі (у 2 знач.), па ўстаноўленым звычаі.

Традыцыйныя спаборніцтвы па бегу.

|| наз. традыцы́йнасць, -і, ж.

тэле...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) тэлевізійны, напр.: тэлевяшчанне, тэлеантэна, тэлевежа, тэлемастацтва, тэленарыс, тэлеперадача, тэлерэклама, тэлерэпартаж, тэлеўрок;

2) які адбываецца, рэгулюецца з далёкай адлегласці, напр.: тэлевымярэнне, тэлекіраванне, тэлеметрыя, тэлемеханіка, тэлемеханічны, тэлесігналізацыя.

у², выкл.

1. Выражае здзіўленне, здагадку, пазнаванне, папрок, пагрозу, абурэнне, гнеў і пад.

У, які ты дужы!

У, забойца.

2. Ужыв. гукапераймальна для абазначэння гудзення, свісту, выцця (вымаўляецца працяжна).

У-у-у!

Гудзе вецер.

уверцю́ра, -ы, мн. -ы, -цю́р, ж.

1. Музычны ўступ да оперы, балета, драмы і пад.

Оперная ў.

2. Музычны твор, які складаецца з адной часткі і адносіцца да праграмнай музыкі.

|| прым. уверцю́рны, -ая, -ае.

усе... (а таксама уся...).

Першая частка складаных слоў у знач.: які ахоплівае ўсіх, распаўсюджваецца на ўсіх; абазначае паўнату якасці, выражаную другой часткай слова, адпавядае па знач. займенніку «увесь» («уся»), «усе», напр.: усеагульны, усебаковы, усенародны.

франтыспі́с, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. У архітэктуры: галоўны фасад будынка.

2. Малюнак або партрэт, які змяшчаецца перад першай старонкай кнігі або зверху старонкі перад пачаткам тэксту.

|| прым. франтыспі́сны, -ая, -ае.

хака́сы, -аў, адз. хака́с, -а, м.

Цюркскі народ, які жыве ў Рэспубліцы Хакасіі, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. хака́ска, -і, ДМ -ка́сцы, мн. -і, -сак.

|| прым. хака́скі, -ая, -ае.

Хакаская мова.

ХРАНАЛÓГІЯ, -і, ж.

1. Раздзел гістарычнай навукі, які вывучае гісторыю летазлічэння.

2. Пералік падзей у іх часавай паслядоўнасці.

Х. беларускай гісторыі.

3. Паслядоўнасць паяўлення чаго-н. у часе.

Х. падзей.

|| прым. храналагі́чны, -ая, -ае.