фігура́цыя, ‑і, ж.

Спец. Ускладненне асновы музычнага твора шляхам увядзення фігур (у 6 знач.).

[Лац. figuratio — наданне формы, вобразнае выяўленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флейцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; незак., што і без дап.

Спец. Згладжваць свежапафарбаваную паверхню флейцам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флексу́ра, ‑ы, ж.

Спец. Ступенепадобны выгіб слаёў горных народ у выніку дэфармацыі зямной кары.

[Ад лац. flexura — выгіб, крывізна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрыкцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які дзейнічае пры дапамозе сіл трэння. Фрыкцыйны прэс. Фрыкцыйная піла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фу́рма, ‑ы, ж.

Спец. Устройства для падачы сціснутага паветра ў металургічныя печы і агрэгаты.

[Ад ням. Form — форма.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

храмасо́мны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да храмасомы. Храмасомная тэорыя спадчыннасці. Храмасомныя хваробы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

храміро́вачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаны, служыць для храміроўкі, храміравання. Храміровачны матэрыял. Храміровачны цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

храпавы́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Які мае храп ​2, забяспечаны храпам. Храпавая муфта. Храпавое кола.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цвердаме́р, ‑а, м.

Спец. Прыбор, які служыць для вызначэння ступені цвёрдасці якога‑н. рэчыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цукрафі́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае ў лісцях толькі цукар (без крухмалу). Цукрафільны цюльпан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)