фалрэ́п, ‑а, м.

Спец. Засцерагальны трос, які замяняе парэнчы пры ўваходных трапах на суднах.

[Гал. valreep.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фанерава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Спец. Абліцоўваць фанерай (у 1 знач.). Фанераваць мэблю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарадыза́цыя, ‑і, ж.

Спец. Прымяненне пераменнага току нізкай частаты ў лячэбных і дыягнастычных мэтах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасе́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Спец. Тое, што і фасет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасцыя́цыя, ‑і, ж.

Спец. Выродлівая дэфармацыя парасткаў раслін, пры якой яны становяцца пляскатымі, шаблепадобнымі.

[Ад лац. fascia — павязка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фашыніза́цыя, ‑і, ж.

Спец. Умацаванне плацін, дарог і пад. шляхам абнясення фашынамі. Фашынізацыя насыпу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ферамагне́тык, ‑у, м.

Спец. Рэчыва, якое мае ўласцівасць намагнічвацца нават у слабых магнітных палях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фераспла́ў, ‑лаву, м.

Спец. Сплаў жалеза з іншымі элементамі, які выкарыстоўваецца пры выплаўцы сталі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фібраі́н, ‑у, м.

Спец. Валакністае бялковае рэчыва, якое з’яўляецца важнейшай састаўной часткай натуральнага шоўку.

[Ад лац. fibra — валакно.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фібры́ла, ‑ы, ж.

Спец. Ніткападобнае ўтварэнне, якое з’яўляецца структурным элементам жывёльнага і расліннага арганізма.

[Лац. fibrilla.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)