самагаво́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які ўзнаўляе гукі мовы пры дапамозе адпаведнага механізма. Самагаворны апарат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самазато́чвацца, ‑аецца; незак.

Спец. Заточвацца ў працэсе работы (пра рэзальны інструмент, дэталі пэўных прыстасаванняў).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сенсо́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Звязаны з пачуццямі, з органамі пачуццяў. Сенсорнае выхаванне. Сенсорная рэакцыя.

[Лац. sensorium — орган пачуццяў ад sensus — пачуццё, адчуванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінкапі́равацца, ‑руецца; зак. і незак.

Спец.

1. Стаць (станавіцца) сінкапіраваным.

2. Зал. да сінкапіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скабі́ць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; незак., што.

Спец. Звязваць скабой, скобамі дзве якія‑н. часткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скрыжава́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Магчымасць атрымліваць жыццяздольнае патомства ў выніку скрыжавання (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́рус, ‑а, м.

Спец. Сукупнасць кучна размешчаных спарангіяў на лісцях папараці і некаторых водарасцей.

[Ад грэч. sōros — куча, мноства.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стэрэатыпава́ць, ‑пую, ‑пуеш, ‑пуе; зак. і незак., што.

Спец. Зрабіць (рабіць) стэрэатып чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сунайма́льнік, ‑а, м.

Спец. Той, хто наймае каго‑, што‑н. сумесна з кім‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сучко́вы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які змяшчае ў сабе сучкі (гл. сучок у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)