Кру́пнічак ’незабудкі’ (Сцяшк. Сл.). Назва тлумачыцца скапленнем маленькіх кветачак на адной сцяблінцы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кірку́нназва птушкі (Мат. Гом.). Гл. кіркаць. Параўн. яшчэ літ. kirka ’чайка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паслізну́цца ’ацяліцца раней тэрміну’ (шальч., Сл. ПЗБ). Табуістычная назва. Да слі́зкі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рыжаві́цаназва хваробы па колеры хворага месца’ (Нар. Гом.). Ад рыжы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Малназва вала чорнай поўсці’ (КЭС, лаг.). Відавочна, вельмі старая рэліктавая назва — параўн. і.-е. адпаведнікі лексемы малы́ (гл.). Не звязана з балг. мал ’скаціна’, ’маёмасць’, ’багацце’, ’частка спадчыны’, серб.-харв. ма̑л, алб. mall, арум. mal ’маёмасць’, якія з араб. mal ’тс’ (БЕР, 3, 624).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ра́лнік (ра́лнык) ’расліна капытнік’, ’бабоўнік’ (пін., ЛА, 1; Лексика Пол.), ’чыстацел’ (ТС). Назва капытнік наводзіць на параўнанне з рала3 (гл.) ’прамежнасць паміж капытоў парнакапытных’ або на магчымасць шматлікіх разгалінаванняў, параўн. ралаваты (гл.). Іншая назва на Тураўшчыне — раннік ’чыстацел’ (гл.) дапускае магчымасць распадабнення нн > лн.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́менканазва па імені’; ’упамінанне’ (Нас.). Ад выменовываць, выменяць з дапамогай суф. ‑ка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вінавальны (грам.) — назва склону (БРС). Новаўтварэнне, калька з рус. мовы (Крукоўскі, Уплыў, 118).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ксё-ксё ’выгукі, якімі падклікаюць жарабя’ (ТС). Параўн. кося ’ласкавая назва каня’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лужча́віна ’сенажатная лугавіна’ (стол., Яшк.) — кантамінаваная назва з лужа́віна ’лугавіна’ і лагчаі́на ’лагчына’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)