альбумі́н, ‑у, м.

Спец. Просты бялок, які раствараецца ў вадзе. Малочны альбумін. Крывяны альбумін.

[Ад лац. albumen, albuminis — бялок.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

альтэра́цыя, ‑і, ж.

Спец. Павышэнне або паніжэнне гуку на паўтона або на цэлы тон.

[Ад лац. alteratio — змяненне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анамасты́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да анамастыкі, звязаны з ёю. Анамастычнае даследаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апа́лубіць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., што.

Спец. Пакрыць, аблажыць апалубкай (у 2, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апатры́ды, ‑аў; адз. апатрыд, ‑а, М ‑радзе, м.

Спец. Асобы, якія не маюць грамадзянства.

[Ад грэч. a — адмоўная часціца і patridos — радзіма.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арудзяне́ць, ‑ее; зак.

Спец. Ператварыцца ў руду ў выніку насычэння тымі або іншымі металамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арэа́л, ‑а, м.

Спец. Вобласць натуральнага пашырэння якога‑н. прадмета, з’явы. Арэал распаўсюджання пшаніцы.

[Ад лац. area — плошча, прастора.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асцыля́тар, ‑а, м.

Спец. Любая сістэма цел, здольная рабіць ваганні (механічныя, электрамагнітныя і пад.).

[Ад лац. oscillum — хістанне, ваганне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ашалёвачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Прызначаны для ашалёўкі; звязаны з ашалёўкай. Ашалёвачныя работы. Ашалёвачны матэрыял.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ашвартава́цца, ‑туецца; зак.

Спец. Замацавацца тросамі (швартовамі) каля прычала; стаць на прычал (пра судна).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)