Verbum

су́дна-год, -а, М су́дна-го́дзе, мн. су́дна-гады́, су́дна-гадо́ў, м. (спец.).

Адзінка рабочага часу судна¹, якая вылічваецца работай, што выконваецца суднам¹ за адзін год плавання.

схіле́нне, -я, н.

1. гл. схіліць.

2. У астраноміі — адна з нябесных каардынат.

○

Магнітнае схіленне (спец.) — вугал паміж магнітным і геаграфічным мерыдыянамі ў пэўным пункце зямной паверхні.

тра́верс², -у, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Пераход альпіністаў па маршруце, які праходзіць па грэбені горнага хрыбта і злучае некалькі вяршынь.

|| прым. тра́версны, -ая, -ае.

Т. маршрут.

факту́ра¹, -ы, ж. (спец.).

1. Своеасаблівая якасць апрацоўкі матэрыялу, яго паверхні.

Ф. тканіны.

2. Своеасаблівасць мастацкай тэхнікі ў творах мастацтва.

Вобразная ф. паэмы.

|| прым. факту́рны, -ая, -ае.

фікса́ж, -у, м. (спец.).

Хімічны раствор, у якім прамываюць пасля праяўлення фатаграфічную плёнку, пласцінку або адбітак з яе для замацавання відарыса.

|| прым. фікса́жны, -ая, -ае.

Фіксажныя растворы.

хлары́ты, -аў, адз. хлары́т, -у, М -ры́це, м. (спец.).

1. Група слюдападобных мінералаў зеленаватага колеру, якія ўтрымліваюць хлорыстыя злучэнні.

2. Солі хлорыстай кіслаты.

|| прым. хлары́тавы, -ая, -ае.

хо́рда², -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, хорд і -аў, ж. (спец.).

Спінная струна: першасная шкілетная вось у некаторых жывёл і зародка чалавека.

|| прым. хо́рдавы, -ая, -ае.

це́канне, -я, н. (спец.).

Вымаўленне «ц» на месцы этымалагічна мяккага «т» (ціха, плаціць) і на месцы этымалагічна цвёрдага «т» у пазіцыі перад галоснымі пярэдняга рада (хата — хаціна).

цяса́к, цесака́, мн. цесакі́, цесако́ў, м.

1. Халодная зброя ў выглядзе шырокага, вострага з абодвух бакоў клінка з крыжападобнай ручкай.

2. Цяслярская сякера для часання дрэва (спец.).

шэ́нкель, -я, мн. -і, -яў, м. (спец.).

Унутраная, звернутая да каня частка нагі конніка ад калена да шчыкалаткі, якая дапамагае кіраваць канём.

Даць шэнкеля (моцна націснуць шэнкелямі).