магне́та, нескл., н.

Спец. Невялікая электрамагнітная прылада, якая ўтварае іскру для запальвання гаручай сумесі ў цыліндрах рухавіка ўнутранага згарання; магнітаэлектрычны генератар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зефі́р, ‑у, м.

1. Паэт. Цёплы, лёгкі ветрык.

2. Баваўняная тканіна для бялізны. Кашуля з зефіру.

3. Сорт лёгкай фруктовай пасцілы.

[Ад грэч. zephyros — заходні вецер.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зубачы́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Завостранае пяро ці палачка для выдалення рэштак ежы, якія заселі ў зубах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інва́р, ‑у, м.

Сплаў жалеза і нікелю, які мае вельмі малы каэфіцыент цеплавога расшырэння (ужываецца для вырабу дэталей дакладных вымяральных прыбораў).

[Англ. invar.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэпута́цыя, ‑і, ж.

Група выбраных асоб, што дзейнічае па даручэнню якой‑н. арганізацыі або калектыву. Дэпутацыя рабочых для перагавораў з фабрыкантам.

[Фр. députation.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэфі́с, ‑а, м.

Кароткая рыска, якая служыць для злучэння двух слоў (рабоча-сялянскі), з’яўляецца знакам пераносу або скарачэння слова (б-ка).

[Ад лац. divisio — раздзел.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

еўраба́чанне, ‑я, н.

Міжнародная арганізацыя для абмену тэлевізійнымі перадачамі паміж капіталістычнымі краінамі Еўропы, некаторымі краінамі Азіі і Афрыкі і яе перадачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жэ́рдзе, ‑я, н., зб.

Жэрдкі, жардзіны. Хто цягнуў з лесу жэрдзе для стаўбоў, хто ўвіхаўся з сухастоінаю-ялінаю, апрацоўваючы яе. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зааспо́ра, ‑ы, ж.

Клетка водарасцей і прасцейшых грыбоў, якая здольна рухацца ў вадзе пры дапамозе жгуцікаў і служыць для бясполага размнажэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задра́йка, ‑і, ДМ ‑драйцы; Р мн. ‑драек; ж.

Адкідны болт з гайкай, які служыць для закрывання ілюмінатараў, люкаў і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)