дэпута́цыя, ‑і, ж.

Група выбраных асоб, што дзейнічае па даручэнню якой‑н. арганізацыі або калектыву. Дэпутацыя рабочых для перагавораў з фабрыкантам.

[Фр. députation.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэфі́с, ‑а, м.

Кароткая рыска, якая служыць для злучэння двух слоў (рабоча-сялянскі), з’яўляецца знакам пераносу або скарачэння слова (б-ка).

[Ад лац. divisio — раздзел.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

еўраба́чанне, ‑я, н.

Міжнародная арганізацыя для абмену тэлевізійнымі перадачамі паміж капіталістычнымі краінамі Еўропы, некаторымі краінамі Азіі і Афрыкі і яе перадачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жэ́рдзе, ‑я, н., зб.

Жэрдкі, жардзіны. Хто цягнуў з лесу жэрдзе для стаўбоў, хто ўвіхаўся з сухастоінаю-ялінаю, апрацоўваючы яе. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зааспо́ра, ‑ы, ж.

Клетка водарасцей і прасцейшых грыбоў, якая здольна рухацца ў вадзе пры дапамозе жгуцікаў і служыць для бясполага размнажэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міга́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які служыць для мігання. Мігальная перапонка.

2. З раснічкамі, якія знаходзяцца ў пастаянным руху. Мігальны эпітэлій.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжзавадскі́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да рада заводаў, агульны для некалькіх заводаў.

2. Які адбываецца паміж заводамі. Міжзавадская спартакіяда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжраённы, ‑ая, ‑ае.

1. Які існуе, адбываецца паміж раёнамі. Міжраённая сувязь. Міжраённая канферэнцыя.

2. Агульны для некалькіх раёнаў. Міжраённы піянерскі лагер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжсезо́нне, ‑я, н.

Разм. Час паміж сезонамі, пэўнымі порамі года, які ле падыходзіць для якой‑н. дзейнасці, занятку, работы і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

многастаро́нні, ‑яя, ‑яе.

1. Які мае некалькі старон. Многастаронняя прызма.

2. Абавязковы для некалькіх зацікаўленых бакоў, удзельнікаў чаго‑н. Многастаронні дагавор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)