ві́сельнік, ‑а, м.

Чалавек, павешаны на вісельні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

артадо́кс, ‑а, м.

Кніжн. Чалавек артадаксальных поглядаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарбу́н, ‑а, м.

Гарбаты чалавек; гарбатая жывёліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двуду́шны, ‑ая, ‑ае.

Няшчыры, крывадушны. Двудушны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

катале́птык, ‑а, м.

Чалавек, хворы на каталепсію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манама́н, ‑а, м.

Чалавек, хворы на манаманію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недурны́, ‑ая, ‑ое.

Даволі разумны. Недурны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

некурэ́ц, ‑рца, м.

Чалавек, які не курыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неўрапа́т, ‑а, М ‑паце, м.

Нервовахворы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нуднава́ты, ‑ая, ‑ае.

Трохі нудны. Нуднаваты чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)