тэрмафі́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да тэрмафіла; з’яўляцца тэрмафілам. Тэрмафільныя арганізмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрмафо́б, ‑а, м.

Спец. Арганізм, які не развіваецца пры высокай тэмпературы. Грыбы-тэрмафобы.

[Ад грэч. thermē — цяпло, гарачыня і phóbos — страх.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрмафо́бны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да тэрмафоба; з’яўляецца тэрмафобам. Тэрмафобныя арганізмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увярста́цца, ‑аецца; зак.

Спец. Змясціцца ў радок або на старонку ў працэсе вярстання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уло́вісты, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які дае добры ўлоў. Уловістая пара года. Уловісты нерат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уло́ўнік, ‑а, м.

Спец. Прыстасаванне, механізм для ўлоўлівання чаго‑н. Улоўнік металічнага пылу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ультрагу́к, ‑у, м.

Спец. Гук, утвораны хістаннямі высокай частаты (не ўспрымаецца вухам чалавека).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усалі́ць, усалю, усоліш, усоліць; зак., што.

Спец. У меру, дастаткова прасаліць. Усаліць рыбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уто́к, утку, м.

Спец. Папярочныя ніткі, якія пераплятаюцца з асновай і ўтвараюць тканіну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фанагра́фія, ‑і, ж.

Спец. Запіс якіх‑н. гукаў на фанаграму. Фанаграфія гукаў сэрца.

[Ад грэч. phōnē — гук і skopeō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)