глотагене́з, ‑у, м.

Спец. Паходжанне чалавечай мовы. // Паходжанне мовы асобных этнасаў. Глотагенез славян.

[Ад грэч. glōtta — мова і génesis — паходжанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрывако́л, ‑а, м.

Спец. Цяжкі тапор з клінападобным лязом для колкі дроў; калун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ду́мпкар, ‑а, м.

Спец. Вагон, які сам разгружаецца. Каляя пракладзена, думпкары ёсць. Шынклер.

[Англ. dump-car.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзыўны́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Які змяшчае паведамленне аб адкліканні каго‑н. Адзыўная грамата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адко́снік, ‑а, м.

Спец. Прыстасаванне да грэйдэра, дарожнай машыны, для апрацоўкі адкосаў канаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адко́сны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які зроблены або які ідзе нахільна, наўскос. Адкосная падпорка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адо́рвень, ‑я, м.

Спец. Адарваная глыба горнай пароды, прынесеная ледавіком. Адорвені дэвонскіх парод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпіло́ўка, ‑і, ДМ ‑цы, ж.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. адпілоўваць — адпілаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адрулі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак.

Спец. Рухаючыся па зямлі, адвесці куды‑н. самалёт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсарбі́раваць, ‑руе; зак. і незак., што і без дап.

Спец. Правесці (праводзіць) адсорбцыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)