Verbum

зубарэ́зны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Прызначаны для апрацоўкі зубоў (у 2 знач.). Зубарэзны станок.

іканатэ́ка, ‑і, ДМ ‑тэцы, ж.

Спец. Калекцыя, збор відарысаў па пэўнай тэматыцы.

[Ад грэч. éikōn — малюнак, абраз і thēkē — сховішча.]

інтэрферо́метр, ‑а, м.

Спец. Аптычны вымяральны прыбор, дзеянне якога заснавана на з’яве інтэрферэнцыі.

[Ад лац. inter — узаемна, ferens, ferentis — які нясе, пераносіць і metreo — вымяраю.]

інфіцы́раванне, ‑я, н.

Спец. Унясенне інфекцыі куды‑н. (у арганізм, рану і пад.).

камедзецячэ́нне, ‑я, н.

Спец. Хвароба раслін, якая выяўляецца ў багатым выдзяленні камедзі; гумоз.

дэрывацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да дэрывацыі. Дэрывацыйны канал. Дэрывацыйная марфема.

за́кіс, ‑у, м.

Спец. Ніжэйшая ступень акіслення хімічнага элемента. Закіс азоту. Закіс медзі.

гідрамеліяра́цыя, ‑і, ж.

Спец. Паляпшэнне воднага балансу зямель шляхам іх асушэння або абваднення.

гідраты́пія, ‑і, ж.

Спец. Фатаграфічны метад вырабу каляровых адбіткаў пры дапамозе водарастваральных фарбавальнікаў.

[Ад грэч. hýdōr — вада і týpos — адбітак.]

гіперэмі́я, ‑і, ж.

Спец. Прыліў крыві да якога‑н. органа або часткі цела.

[Ад грэч. hypér — над, звыш і háima — кроў.]