Verbum

саўдзе́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які ўдзельнічае разам з кім-н. у чым-н. (часцей нядобрым, шкодным).

Саўдзельнікі ў злачынствах.

|| ж. саўдзе́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. саўдзе́льніцкі, -ая, -ае.

вернападда́ны, -ага, мн. -ыя, -ых, м. (уст.).

Чалавек, які захоўвае вернасць манарху.

|| ж. вернападда́ная, -ай, мн. -ыя, -ых.

|| прым. вернападда́нніцкі, -ая, -ае.

Вернападданніцкія пачуцці (таксама ўвогуле пра адданасць уладзе, правячай вярхушцы; іран.).

правады́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Кіраўнік грамадскага руху, партыі.

2. Чалавек, які стаіць на чале каго-, чаго-н., кіруе кім-, чым-н.

П. войска. П. племя.

|| прым. правады́рскі, -ая, -ае.

правары́ць, -ару́, -а́рыш, -а́рыць; -а́раны; зак., што.

1. Доўгай варкай давесці да поўнай гатоўнасці.

П. мяса.

2. Правесці які-н. час, варачы што-н.

|| незак. права́рваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

прапрасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак., што.

1. Старанна разгладзіць (прасам).

П. кашулю.

2. Правесці які-н. час, прасуючы (гл. прасаваць¹) што-н.

|| незак. прапрасо́ўваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

прасма́жыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; зак., што.

1. Поўнасцю падсмажыць.

П. грыбы.

2. Правесці які-н. час, смажачы што-н.

Цэлую гадзіну прасмажыла бульбу.

|| незак. прасма́жваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

прыдво́рны, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да двара манарха.

Прыдворная пасада.

2.

У знач. наз. прыдво́рны, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Асоба, якая знаходзіцца пры манарху і ўваходзіць у яго акружэнне.

запыта́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Пытанне, зварот да каго-н., які патрабуе адказу, тлумачэння.

Задаць з.

2. Патрабаванне афіцыйнага растлумачэння па якой-н. справе.

Паслаць з. ва ўстанову.

З. ўраду.

звар’яце́лы, -ая, -ае.

1. Які страціў розум, псіхічна хворы.

З. чалавек.

Крычыць нібы з.

2. Безразважны, раз’юшаны (разм.).

З. ад злосці, ён біў посуд.

|| наз. звар’яце́ласць, -і, ж. (да 2 знач.; разм.).

звыштэрміно́вы, -ая, -ае.

1. Які прадаўжаецца звыш вызначанага тэрміну.

Звыштэрміновая служба.

2. у знач. наз. звыштэрміно́вы, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Той, хто добраахвотна застаўся на вайсковай службе пасля адбыцця абавязковага тэрміну.