паглына́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае здольнасць паглынаць што‑н. Паглынальная здольнасць глебы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падагрэ́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаны, служыць для падагрэву чаго‑н. Падагрэўная лямпа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падатказдо́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Наяўнасць прымет, пры якіх па закону належыць плаціць падатак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падбярэ́жнік, ‑у, м.

Спец. Травяністая расліна сямейства чальчаковых, якая расце на вільготным месцах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падве́сак, ‑ска, м.

Спец. Нітка, якая прымацоўвае зародак да зародкавага мяшка ў расліне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падгрунтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Спец. Пакрыць грунтам злёгку, у асобных месцах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўня́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаны, служыць для напаўнення чаго‑н. Напаўняльны шланг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насці́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Якасць насцільнага (у 2, 3 знач.). Насцільнасць палёту снарада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нахра́пнік, ‑а, м.

Спец. Рэмень вуздэчкі, які ідзе ўздоўж пераносся да лба (каня).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

начо́сны, ‑ая, ‑ае.

Спец. З начосам (у 1 знач.). Тканіна з начосным ворсам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)