Ке́дысь ’калісь’ (Сл. паўн.-зах., Нар. лекс.). З польск. kiedyś ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ке́пацца ’кешкацца’ (Нар. сл.). Да капацца (гл.) (а > е пад націскам).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ке́цала ’пэцкаць’ (Нар. лекс.). Да квэцаць (гл.). Параўн. укр. кецяти ’пэцкаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Клыба́ты ’клышаногі’ (Сцяц., Сл. паўн.-зах., З нар. сл.). Гл. клыпаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кня́гаць ’канькаць, выпрошваць’ (Нар. сл., Сл. паўн.-зах.). Гл. апяваць ©.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ко́дым ’заядлы курэц’ (Нар. лекс.). Да *копта‑дым. Параўн. курадым (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ко́шла ’жанчына з недагледжанымі, калматымі валасамі’ (Нар. сл.). Да кашлаты (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кра́йка ’пояс’ (Нар. лекс., Мат. Маг., ТС, Юрч.). Гл. край1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кружава́ць ’ачышчаць ад калосся, падсяваючы ў рэшаце’ (Нар. лекс.). Гл. кружыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Круці́лка калаўрот на лёдзе’ (З нар. сл.). Гл. круцёлках і крутарэлі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)