Verbum

сінхранізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што (спец.).

Прывесці (прыводзіць) да сінхранізму.

С. работу механізмаў.

|| наз. сінхраніза́цыя, -і, ж.; прым. сінхранізацы́йны, -ая, -ае.

сінхро́нны, -ая, -ае (спец.).

Які ажыццяўляецца адначасова, супадае ў часе.

Сінхронная хуткасць.

С. пераклад (які адбываецца адначасова з маўленнем на замежнай мове).

|| наз. сінхро́ннасць, -і, ж.

складзі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што (спец.).

Змясціць (змяшчаць) на складзе¹ (у 1 знач.), у сховішчы.

С. зерне.

|| наз. складзі́раванне, -я, н.

слайд, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Тое, што і дыяпазітыў.

2. Рухомае сядзенне ў гоначнай лодцы (спец.).

|| прым. сла́йдавы, -ая, -ае.

Слайдавая фатаграфія.

сульфі́ды, -аў, адз. сульфі́д, М -фі́дзе, м. (спец.).

Хімічныя злучэнні серы з металамі і некаторымі неметаламі.

Прыродныя с.

Арганічныя с.

|| прым. сульфі́дны, -ая, -ае.

Сульфідныя руды.

траві́ць³, траўлю́, тра́віш, тра́віць; незак., што (спец.).

1. Выпускаць, адпускаць, аслабляць канат, снасць і пад., змяншаючы нацяжэнне.

Т. канат.

2. Выпускаць пару, газ, паветра, змяншаючы ціск.

троп¹, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Слова або зварот, якія ўжыв. ў пераносным, алегарычным значэнні.

Паэтычныя тропы.

|| прым. трапі́чны, -ая, -ае і тро́павы, -ая, -ае.

тычы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. гл. тычына.

2. Мужчынскі орган размнажэння ў кветак, які змяшчае пылок (спец.).

|| прым. тычы́нкавы, -ая, -ае.

тэрмі́т¹, -у, М -мі́це, м. (спец.).

Парашкападобная сумесь алюмінію ці магнію з вокісамі некаторых металаў, якая пры гарэнні дае вельмі высокую тэмпературу.

|| прым. тэрмі́тны, -ая, -ае.

угарэ́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ры́ць, зак. (спец.).

Паменшаць пры гарэнні, плаўленні, тэхнічнай апрацоўцы.

|| незак. угара́ць, -а́е і уга́рваць, -ае.

|| наз. уга́р, -у, м.