Verbum

бесклапо́тны, -ая, -ае.

Які не праяўляе клопату, турбот пра свае справы, паводзіны і пад.

Б. чалавек.

|| наз. бесклапо́тнасць, -і, ж.

агі́длівы, -ая, -ае.

Які выклікае агіду, поўны агіды да каго-, чаго-н.

А. чалавек.

Агідлівае пачуццё.

|| наз. агі́длівасць, -і, ж.

адга́дчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які ўмее адгадваць, адгадвае што-н.

|| ж. адга́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

аба́члівы, -ая, -ае.

1. Асцярожны ў сваіх учынках, разважлівы.

А. чалавек.

2. Абдуманы, узважаны.

А. ўчынак.

|| наз. аба́члівасць, -і, ж.

абаро́тлівы, -ая, -ае (разм.).

Умелы, энергічны, вынаходлівы, спрытны ў вядзенні спраў для ўласнай карысці.

А. чалавек.

|| наз. абаро́тлівасць, -і, ж.

хрыпу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Чалавек з хрыплым голасам.

|| ж. хрыпу́ха, -і, ДМ -пу́се, мн. -і, -пу́х.

пе́шы, -ая, -ае.

Які ідзе пехатой ці праводзіцца, ажыццяўляецца пехатой.

П. чалавек.

П. (наз.) коннаму не таварыш (прыказка). П. паход.

по́скудзь, -і, ж. (разм., пагард.).

Пра каго-н. агіднага, паскуднага або пра што-н. агіднае, паскуднае.

Не чалавек, а п.

рэўма́тык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, хворы на рэўматызм.

|| ж. рэўматы́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (разм.).

сабата́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які займаецца сабатажам.

|| ж. сабата́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. сабата́жніцкі, -ая, -ае.