Verbum

растаме́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прылада для вымярэння росту чалавека.

по́дбегам, прысл.

Не вельмі хутка, трушком (пра бег чалавека).

Пусціцца п.

каранты́ш, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Пра чалавека малога росту.

чалаве́чына², -ы, ж. (разм.).

Мяса чалавека як ежа для драпежных звяроў.

пігме́й, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Чалавек, які належыць да аднаго з нізкарослых плямён Афрыкі або Азіі, а таксама (перан.) увогуле пра чалавека малога росту.

2. перан. Пра нікчэмнага, абмежаванага чалавека.

гламазда́, -ы́, М -дзе́, ж. (разм.).

Пра няўклюднага чалавека, пра нязграбную рэч.

духо́ўнасць, -і, ж.

Духоўная, маральная сутнасць чалавека (супрацьлегласць яго фізічнай, цялеснай сутнасці).

падда́нства, -а, н.

Прыналежнасць чалавека да якой-н. манархічнай дзяржавы.

Змяніць п.

падкало́дны, -ая, -ае.

У выразе: змяя падкало́дная (разм.) — пра злога, каварнага чалавека.

здыхля́к, -а́, мн. -і, -о́ў, м. (разм., пагард.).

Пра слабага, худога чалавека.