букле́т, -а, М -ле́це, мн. -ы, -аў, м.

Друкаванае выданне падарункавага, даведачнага або рэкламнага характару на адным лісце, якое разгортваецца як шырма.

Б. «Літаратурны музей Янкі Купалы».

|| прым. букле́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бо́йкі, -ая, -ае.

1. Рашучы, смелы.

Б. хлопец.

2. Скоры, жвавы.

Б. адказ вучня.

Бойка (прысл.) адказваць на пытанні.

3. Поўны руху, ажыўлены.

Б. рынак.

|| наз. бо́йкасць, -і, ж.

Б. характару.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праспе́кт², -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

1. Праграма, план чаго-н.

П. новага вучэбнага дапаможніка.

2. Гандлёвае даведачнае выданне рэкламнага характару

|| прым. праспе́ктавы, -ая, -ае і праспе́ктны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гно́ма, ‑ы, ж.

Кароткі выраз павучальнага характару, звычайна ў вершаванай форме; афарызм.

[Грэч. gnome.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзеяздо́льны, -ая, -ае.

1. Здольны да дзейнасці.

Д. арганізм.

2. Які мае права на ўчыненне дзеянняў юрыдычнага характару і які нясе адказнасць за свае ўчынкі (спец.).

Д. грамадзянін.

|| наз. дзеяздо́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маніфе́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Урачысты пісьмовы зварот вярхоўнай улады да народа.

2. Пісьмовая адозва з выкладам якіх-н. палажэнняў праграмнага характару.

Літаратурны м.

М. да народаў свету.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

графало́гія, ‑і, ж.

Вывучэнне почырку з пункту гледжання выяўлення ў ім характару чалавека.

[Ад грэч. graphō — пішу і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вульгарыза́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вульгарызатарства. Вульгарызатарская крытыка. Памылкі вульгарызатарскага характару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́квіем, ‑а, м.

1. Памінальнае каталіцкае набажэнства.

2. Музычны твор жалобнага характару. Рэквіем Моцарта.

[Ад першага слова лацінскага тэксту рэквіема: requiem aeternam dona eis — вечны спакой дай ім.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карпараты́ў, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Від адпачынку, мерапрыемства забаўляльнага характару, у якім прымаюць удзел члены ці супрацоўнікі аднаго прадпрыемства, арганізацыі, фірмы і пад.; вечарынка.

Навагодні к.

|| прым. карпараты́ўны, -ая, -ае.

Карпаратыўная вечарынка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)