васьмівуго́льнік, ‑а, м.

Геаметрычная фігура з васьмю вугламі, якія ўтвараюцца звеннямі замкнутай крывой лініі. Правільны васьмівугольнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сямівуго́льнік, ‑а, м.

Геаметрычная фігура, абмежаваная сямю прамымі лініямі, што перасякаюцца і ўтвараюць сем унутраных вуглоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трапецо́ід, ‑а, М ‑дзе, м.

Геаметрычная фігура, якая падобна па трапецыю, але не мае паралельных старон.

[Ад грэч. trapeza — стол і eidos — выгляд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няскла́дны нескла́дный, неуклю́жий, несура́зный;

~ная фігу́ра — неуклю́жая (нескла́дная, несура́зная) фигу́ра;

~ная размо́ва — нескла́дный (несура́зный) разгово́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарэлье́ф, ‑а, м.

Скульптурны твор, у якім фігура выступае над плоскасцю больш чым на палавіну свайго аб’ёму.

[Фр. haut-rélief.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неуклю́жий нехлямя́жы; нязгра́бны; няспры́тны;

неуклю́жий челове́к няўклю́да;

неуклю́жие мане́ры нязгра́бныя мане́ры;

неуклю́жая фигу́ра нязгра́бная фігу́ра.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпага́т, -у, М -га́це, м.

1. Моцная тонкая вяроўка.

2. У гімнастыцы: фігура, пры якой ногі спартсмена, што сядзіць, шырока рассунуты і выцягнуты ў адну прамую лінію.

|| прым. шпага́тны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вымярэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вымяраць — вымераць.

2. Велічыня, якая вымяраецца. Геаметрычная фігура ў трох вымярэннях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зачарне́цца, ‑еецца; зак.

Тое, што і зачарнець. Каля калодзежа зачарнелася нейчая фігура. Колас. Першыя праталіны зачарнеліся на палях. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохвуго́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Геаметрычная фігура, абмежаваная трыма прамымі лініямі, якія перасякаюцца і ўтвараюць тры ўнутраныя вуглы, а таксама прадмет такой формы.

Прамавугольны т.

Сярод удараў бубна і талерак меладычна звінеў стальны т.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)