патро́н¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Гільза з капсулем, зарадам і куляй (або шротам).

Баявыя патроны.

2. Полая трубка, цыліндр для ўсталявання чаго-н. у розных прыстасаваннях, прыборах (спец.).

|| прым. патро́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бюрэ́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Трубка з дзяленнямі для адмервання пэўнай колькасці вадкасці.

[Ад фр. burette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нівелі́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да нівеліра. Нівелірная трубка. // Які выконваецца з дапамогай нівеліра. Нівелірныя работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эзафагаско́п, ‑а, м.

Трубка з аптычнымі і асвятляльнымі сістэмамі, якая выкарыстоўваецца ў медыцынскай практыцы для даследавання стрававода.

[Грэч. oisophágos — стрававод і skopéō — гляджу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уту́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Дэталь машыны або якога-н. прыстасавання — металічная трубка, якая прызначана для змяншэння трэння ў месцы апоры вала.

Калёсныя ўтулкі.

|| прым. уту́лкавы, -ая, -ае і уту́лачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

калейдаско́п, -а, м.

1. мн. -ы, -аў. Трубка з люстранымі пласцінкамі і каляровымі шкельцамі, якія пры паварочванні складваюцца ў розныя ўзоры.

2. перан. Хуткая змена разнастайных з’яў (кніжн.).

К. падзей.

|| прым. калейдаскапі́чны, -ая, -ае.

Калейдаскапічная змена ўражанняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гафрырава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад гафрыраваць.

2. у знач. прым. З гафрыроўкай. Гафрыраваная папера. Гафрыраваная трубка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гло́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Частка стрававальнага тракту: мышачная трубка, якая злучае поласць рота са страваводам.

2. Тое, што і горла (у 1 і 2 знач.; разм.).

Схапіць за глотку.

|| прым. гло́тачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фульгуры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

У мінералогіі — пакручастая шклопадобная трубка, якая атрымалася з пясчынак, што сплавіліся ад удару маланкі ў пясок.

[Ад лац. fulgur — маланка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

катэ́тэр, ‑а, м.

Медыцынская трубка, якая ўводзіцца ў канапы і поласці цела (галоўным чынам у мачавы пузыр) для іх апаражнення або прамывання.

[Ад грэч. kátheter — зонд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)