зварухну́ць сов., однокр. шевельну́ть; дви́нуть; (о траве, листве и т.п.) шелохну́ть;
ве́цер не ~ну́ў травы́ — ве́тер не шелохну́л травы́;
◊ па́льцам не з. — па́льцем не шевельну́ть (не дви́нуть)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бяспо́крыўны, ‑ая, ‑ае.
Без покрыва, пазбаўлены покрыва. Бяспокрыўная сяўба люцэрны. Бяспокрыўныя травы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прако́с ’адлегласць паміж радамі скошанай травы (або збожжа)’ (ТСБМ), проко́с ’тс’ (ТС), ’радок скошанай травы’ (Шат., Сл. ПЗБ). Бяссуфіксны дэрыват ад пракасіць < касіць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пазава́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Заварыць усё, многае. Пазаварваць травы. Пазаварваць трубы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трава́ трава́, -вы́ ж.; (мн.: о лечебных травах — ещё) зёлкі, -лак мн.;
лече́бные травы ле́кавыя тра́вы, зёлкі;
богоро́дская трава́ бот. чабо́р;
◊
хоть трава́ не расти́ няха́й хоць воўк траву́ есць; хай бу́дзе, што бу́дзе;
трава́ траво́й трава́ траво́й;
бы́ло, траво́й поросло́ было́, ды сплыло́; было́, ды быллём парасло́;
худу́ю траву́ с по́ля вон благу́ю траву́ з по́ля вон;
ти́ше воды́, ни́же травы́ цішэ́й вады́, ніжэ́й травы́;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
павя́нуць, ‑не; пр. павяў, ‑вяла; зак.
Звяць — пра ўсё, многае. Адцвілі, павялі травы. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сенаразбі́ўка, ‑і, ДМ ‑біўцы, ж.
Разбіванне, пераварочванне скошанай травы, сена ў час сушкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́паўзці, -зу, -зеш, -зе; вы́паўз, -зла; -зі; зак.
1. Выйсці паўзком, паўзучы.
В. праз шчыліну.
2. Павольна рухаючыся, з’явіцца.
З травы выпаўзла вужака.
З-за гары выпаўз аўтобус (перан.).
|| незак. выпаўза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і выпо́ўзваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Зе́лле ’травы’. Рус. зе́лье уст. ’травы’, суч. ’настой на травах’, прастамоўн. ’гарэлка, тытунь’, уст. ’порах’, укр. зілля ’травы’, ’настой, тытунь, гарэлка’, ’непрыемныя людзі’. Польск. ziele ’травы’, ’лекавыя травы’, серб.-луж. zelo, zele, палаб. zilĕ ’трава’, чэш. zelí капуста’, уст. ’трава’, славац. дыял. zelie ’капуста’, славен. zę́lje ’капуста’, ’трава (у наменклатурных складаных назвах), серб.-харв. зе̑ље ’зелле’ назвы некаторых ядомых раслін (капуста, шчаўе і інш.), балг. зѐле ’капуста’, макед. зелје ’шпінат’ (а таксама іншая зеляніна). Ст.-слав. зелиѥ ’расліна’. Ст.-рус. зелие, зелье ’трава, расліна’, ’лекавыя травы’, ’атрута’, ’порах’, ’прыправы’. Прасл. *zel‑ьje з тым жа коранем *zel‑ < і.-е. *gʼhl, што ў зялёны (гл.) і зборным суфіксам ‑ьje. Параўн. літ. žolė, лат. zâle ’трава, зелле’. Шанскі, 2, З, 85; Фасмер, 2, 92–93; Праабражэнскі, 1, 248–249; Траўтман, 365; БЕР, І, 631.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ценелюбі́вы, ‑ая, ‑ае.
Які добра расце ў зацененых месцах; які не любіць сонца. Ценелюбівыя травы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)