гросма́йстар, -тра м., ист., шахм. гроссме́йстер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паліцма́йстар, -тра м., дорев. полицме́йстер, полицейме́йстер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канцэртма́йстар, -тра, мн. -тры, -траў, м.

1. Піяніст-акампаніятар.

2. Музыкант, які ўзначальвае адну са струнных груп аркестра.

3. Саліст сімфанічнага або опернага аркестра.

|| прым. канцэртма́йстарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

балетма́йстар, ‑тра, м.

Пастаноўшчык танцаў у балеце. // Выкладчык балетных танцаў у харэаграфічных навучальных установах.

[Ням. Balletmeister.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

квартирме́йстер воен., уст. кватэрма́йстар, -тра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

танцма́йстар, ‑тра, м.

Уст.

1. Настаўнік танцаў.

2. Пастаноўшчык танцаў у тэатры або танцавальнай групе.

[Ням. Tanzmeister.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тонма́йстар, ‑тра, м.

Работнік радыё, кіно, тэатра, які ведае гукавым афармленнем спектакляў, радыёперадач і пад.

[Ад ням. Ton — гук і Meister — майстар, спецыяліст.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полицейме́йстер и полицме́йстер уст. паліцма́йстар, -тра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гросма́йстар, ‑тра, м.

1. Вышэйшае шахматна-спартыўнае званне. // Асоба, якая мае гэта званне.

2. Галава сярэдневяковага рыцарскага манашскага ордэна.

[Ням. Grossmeister.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маста́к разг. маста́к, -ка́ м., ма́йстар, -тра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)