дынамамашы́на, ‑ы, ж.

Устарэлая назва машыны для выпрацоўкі пастаяннага электрычнага току; электрычны генератар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кілава́т, ‑а, М ‑ваце, м.

Адзінка вымярэння магутнасці электрычнага току, роўная 1000 ват.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электрападста́нцыя, ‑і, ж.

Прамежкавая станцыя для пераўтварэння току, які ідзе ад цэнтральнай электрастанцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электрапро́вад, ‑у, М ‑дзе; мн. электраправады, ‑оў; м.

Провад для перадачы электрычнага току.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпрамні́к, ‑а, м.

Спец. Прыстасаванне для ператварэння пераменнага электрычнага току ў пастаянны. Паўправадніковы выпрамнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ват, ‑а, М ваце, м.

Адзінка вымярэння магутнасці электрычнага току. Лямпачка на сорак ват.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кенатро́н, ‑а, м.

Двухэлектродная электронная вакуумная лямпа, якая служыць вентылем у выпрамніках пераменнага току.

[Ад грэч. kenós — пусты і (элек)трон.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паніжа́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які служыць, прызначаны для паніжэння напружання электрычнага току. Паніжальная падстанцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераключа́льнік, ‑а, м.

Прыстасаванне для пераключэння чаго‑н. Пераключальнік электрычнага току. Пераключальнік дыяпазонаў прыёмніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаінду́кцыя, ‑і, ж.

Узбуджэнне электрарухаючай сілы індукцыі ў правадніку пры змяненні ў ім току.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)