дагавары́цца, -вару́ся, -во́рышся, -во́рыцца; зак.

1. Прыйсці да згоды шляхам перагавораў.

Д. аб ліквідацыі ракет сярэдняй далёкасці.

2. У размове, разважаннях дайсці да якой-н. крайнасці.

Дагаварыліся да таго, што пачалі лаяцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

філе́¹, нескл., н.

1. Мяса вышэйшага гатунку з сярэдняй часткі хрыбта тушы.

2. Кусок мяса або рыбы, ачышчаны ад касцей, а таксама ежа з такога мяса.

Ф. скумбрыі.

|| прым. філе́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

караку́рт, ‑а, М ‑рце, м.

Ядавіты павук, распаўсюджаны ў пустынях Сярэдняй Азіі і стэпах Крыма.

[Цюрк. каракурт.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

землеўла́снік, ‑а, м.

Тое, што і землеўладальнік. Уся .. гаспода [Уладзімера] нагадвала сядзібу землеўласніка сярэдняй рукі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плоў, плову, м.

Нацыянальная страва ў народаў Сярэдняй Азіі, прыгатаваная з рысу і бараніны з прыправамі.

[Перс. plou.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сярэднеязы́чны, ‑ая, ‑ае.

У лінгвістыцы — які вымаўляецца пры ўдзеле сярэдняй часткі спінкі языка (пра гукі мовы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

туга́й, ‑ю, м.

Пойменны лес, непраходны зараснік у рачных далінах пустэльнай зоны Сярэдняй і Цэнтральнай Азіі.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бакала́ўр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У некаторых краінах: вучоная ступень, а таксама асоба, што мае гэту ступень.

2. У Францыі: чалавек, які здаў экзамен за курс сярэдняй школы.

|| прым. бакала́ўрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кетме́нь, ‑я, м.

У Сярэдняй Азіі — сельскагаспадарчая прылада тыпу матыкі, якой акучваюць пасевы, капаюць і чысцяць арыкі.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чурэ́к, ‑а, м.

Прэсны хлеб у выглядзе вялікай ляпёшкі, які выпякаюць на Каўказе і ў Сярэдняй Азіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)