астрало́гія, -і, ж.

Дысцыпліна, заснаваная на прадказальніцкіх практыках, традыцыях і вераваннях, якія пастуліруюць уздзеянне нябесных цел на зямны свет і чалавека (на яго тэмперамент, характар, учынкі і будучыню) і магчымасць прадказання будучага паводле размяшчэння нябесных цел.

|| прым. астралагі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рассе́янный рассе́яны;

рассе́янный свет физ. рассе́янае святло́;

2. (невнимательный) рассе́яны, няўва́жлівы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смуро́дзіць несов., разг. распространя́ть вонь; воня́ть;

◊ с. свет — пренебр. копти́ть не́бо

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Свяце́ц ‘падстаўка для лучыны’ (рас., Шатал.), ‘свяцільня з лучынай’ (Анім. дад.). Рус. свете́ц ‘тс’. Ад свет‑ з суф. ‑ец‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мікрасве́т, ‑у, М ‑свеце, м.

Свет вельмі малых велічынь; проціл. макрасвет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прайдзісве́т ’пранырлівы, лоўкі, хітры чалавек’ (ТСБМ, Нас., Сл. ПЗБ). Ад формы заг. ладу дзеяслова прайсці і свет. Параўн. верціхвост, верцішыйка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́радзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго-што.

Разм. Нарадзіць, пусціць на свет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надзо́рны, ‑ая, ‑ае.

У паэтычных вобразах — які знаходзіцца вышэй зорак. Надзорны свет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Відалы ’бывалы’ (КТС); ’вопытны чалавек, які бачыў свет’ (Нас.). Утворана ад дзеепрыметніка на ‑l‑ъ. Да відзець (гл.). Параўн. рус. вида́лый ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

палеантало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае раслінны і жывёльны свет мінулых геалагічных эпох.

[Ад грэч. palaios — старажытны, on (óntos) — істота і lógos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)