Verbum

даве́раны, -ая, -ае.

1. Надзелены давер’ем.

Давераная асоба.

2. у знач. наз. даве́раны, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Той, хто дзейнічае па чыёй-н. даверанасці.

Паслаць свайго даверанага.

кава́ль, -я́, мн. -і́, -ёў, м.

1. Рабочы, майстар, які займаецца коўкай металу.

2. перан. Той, хто настойлівай працай дамагаецца чаго-н., стварае што-н.

К. свайго шчасця.

звані́ца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Вежа са званамі пры царкве.

Глядзець са сваёй званіцы на што-н. (са свайго, абмежаванага пункту гледжання; разм.).

|| прым. звані́чны, -ая, -ае.

прыці́хлы, -ая, -ае.

1. Які перастаў падаваць гукі, ствараць шум; сцішаны; прыглушаны.

Прыціхлая вячэрняя вёска.

Прыціхлая гаворка.

2. Які перастаў рухацца, заціх, паслабеў у сіле свайго праяўлення.

Прыціхлыя дзеці.

сын, -а, мн. сыны́, -о́ў, м.

1. Асоба мужчынскага полу ў адносінах да сваіх бацькоў.

Малодшы с. вучыцца ў школе.

2. звычайна мн., перан., чаго. Чалавек як носьбіт характэрных рыс свайго асяроддзя, грамадства, народа і пад. (высок.).

Сыны Беларусі.

Сыны свайго часу.

|| ласк. сыно́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м. (да 1 знач.), сыно́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м. (да 1 знач.).

|| прым. сыно́ўскі, -ая, -ае (да 1 знач.).

Сыноўскія абавязкі.

падхалі́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

Нізкі, подлы ліслівец, які запабягае перад кім-н., каб дамагчыся свайго.

|| ж. падхалі́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак.

|| прым. падхалі́мскі, -ая, -ае.

палі́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Марская жывёліна, якая не мяняе свайго месцазнаходжання.

Каралавы п.

2. Хваравітае ўтварэнне з эпітэлію слізістай абалонкі.

Паліпы ў носе.

|| прым. палі́пны, -ая, -ае.

вы́рачыся, -ракуся, -рачашся, -рачацца; -рачамся, -рачацеся, -ракуцца; вы́ракся, -клася; зак., каго-чаго.

Адмовіцца, не прызнаць сваім.

В. родных.

В. свайго сына.

|| незак. вырака́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. вырачэ́нне, -я, н.

місіяне́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Духоўная асоба, якая пасылаецца царквой для прапаганды свайго веравызнання сярод нехрысціянскага насельніцтва.

|| ж. місіяне́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. місіяне́рскі, -ая, -ае.