перавяза́цца сов., в разн. знач. перевяза́ться;

ра́нены сам ~за́ўся — ра́неный сам перевяза́лся;

п. ручніко́м — перевяза́ться полоте́нцем

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кла́ксан, -а, мн. -ы, -аў, м.

Ранейшая назва прыстасавання для падачы гукавога сігналу ў аўтамабілі, матацыкле і інш., а таксама сам сігнал.

Націснуць на к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гіпно́з, -у, м.

Асаблівы стан частковага, няпоўнага сну, які выклікаецца ўнушэннем, а таксама сам спосаб такога ўнушэння.

Быць у стане гіпнозу.

Лячыць гіпнозам.

|| прым. гіпнаты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарбу́з, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Расліна сямейства гарбузовых з паўзучым сцяблом і з вялікімі шарападобнымі пладамі, а таксама сам плод гэтай расліны.

|| прым. гарбузо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самодовле́ющий прил. самадастатко́вы; (имеющий ценность сам по себе) самаго́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даўжні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Той, хто ўзяў у доўг, пазычыў у каго-н.

Жыве нядрэнна сам і мае многіх даўжнікоў.

|| ж. даўжні́ца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ка́яцца несов.

1. раска́иваться, ка́яться;

2. (сознаваться в своей вине) ка́яться, вини́ться;

◊ бог ствары́ў, дый сам ка́ецца — посл. бог со́здал да и сам раска́ивается (да и сам не рад)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самаго́дны книжн. (имеющий ценность сам по себе) самодовле́ющий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абавя́зак, -зку, мн. -зкі, -зкаў, м.

Пэўнае кола дзеянняў, якія павінны абавязкова выконвацца тым, каму яны даручаны, або хто сам узяўся за іх выкананне.

Усеагульны воінскі а.

Ускласці на сябе абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шалфе́й, -ю, м.

Травяністая расліна сямейства губакветных з пахучымі кветкамі, адзін з відаў якой выкарыстоўваецца ў медыцыне для лекавых настояў, а таксама сам настой.

Паласкаць горла шалфеем.

|| прым. шалфе́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)