Verbum

драця́нік, -а, мн. -і, -аў, м.

Лічынка жука-шчаўкуна, шкодніка сельскагаспадарчых і дзікарослых раслін.

Д. жыве ў глебе.

каме́дзь, -і, ж. (спец.).

Густы клейкі сок некаторых раслін, які выкарыстоўваецца ў тэхніцы і медыцыне.

|| прым. каме́дны, -ая, -ае.

ружакве́тныя, -ых (спец.).

Сямейства двухдольных раслін, да якога адносяцца яблыня, груша, вішня, шыпшына, ажына, маліна, глог, ружа і інш.

трэлья́ж, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Трохстворкавае люстра.

2. Тонкая агароджа для павойных раслін.

|| прым. трэлья́жны, -ая, -ае.

ко́лас, -а, мн. каласы́, каласо́ў, м.

1. Суквецце злакаў і некаторых іншых раслін, у якіх кветкі размяшчаюцца ўздоўж канца сцябла.

Каласы пшаніцы.

2. Суквецце з пладамі, насеннем гэтых раслін.

Спелы к. жытнёвы.

|| памянш. каласо́к, -ска́, мн. -скі́, -ско́ў, м.

|| прым. каласавы́, -а́я, -о́е.

Каласавыя культуры.

Уборка каласавых (наз.).

запаво́ліцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -іцца; зак.

Зрабіць больш павольным.

Рух запаволіўся.

Рост раслін запаволіўся.

|| незак. запаво́львацца, -аецца.

вазо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Дэкаратыўная пакаёвая расліна.

2. Гаршчок для вырошчвання такіх раслін.

|| прым. вазо́нны, -ая, -ае.

цвёрданасе́нны, -ая, -ае.

Пра насенне злакавых раслін: які мае цвёрдую абалонку, не прапускае паветра і доўга не набухае ў вадзе.

ме́шанка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Кармавая сумесь для жывёлы, птушак.

2. Змешаны пасеў кармавых раслін.

насе́нны, -ая, -ае.

1. гл. насенне.

2. Прызначаны для пасеву.

Насенная пшаніца.

3. Адведзены для вырошчвання насенных раслін.

Н. ўчастак.