дэпута́цыя, ‑і, ж.

Група выбраных асоб, што дзейнічае па даручэнню якой‑н. арганізацыі або калектыву. Дэпутацыя рабочых для перагавораў з фабрыкантам.

[Фр. députation.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

харчатра́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Харчовы атрад з рабочых і бедных сялян, які дзейнічаў у 1918–1921 гг. па выкананню харчразвёрсткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манта́жны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мантажу. Шмат тут было рабочых: працавалі цесляры, пільшчыкі; у сярэдзіне корпуса вяліся мантажныя работы. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарты́зм, ‑у, м.

Гіст. Масавы рэвалюцыйны рух англійскіх рабочых у 30–40 гг. 19 ст. за палітычныя правы і паляпшэнне эканамічнага становішча.

[Ад англ. chartism.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маніфеста́цыя, ‑і, ж.

Публічнае масавае выступленне для выражэння салідарнасці або пратэсту. У рабочых раёнах каторы дзень не сціхалі маніфестацыі, стычкі з патрулямі. Гартны.

[Лац. manifestatio — выяўленне, выкрыццё.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трэд-юніяні́зм, ‑у, м.

Апартуністычная плынь у рабочым руху, якая абмяжоўваю свае задачы барацьбой за ажыццяўленне эканамічных патрабаванняў рабочых, не закранаючы асноў капіталізму.

[Англ. trade-union.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахо́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; незак.

1. з каго-чаго. Належаць па нараджэнні да якога-н. класа, нацыі, саслоўя.

Ён паходзіць з рабочых.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), ад каго-чаго. Узнікаць, утварацца ад чаго-н.

Назва горада паходзіць ад ракі.

3. на каго-што. Быць падобным да каго-, чаго-н.

П. на бацьку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фабза́вуч, ‑а, м.

Школа фабрычна-заводскага вучнёўства пры прадпрыемстве, якая рыхтуе рабочых масавых прафесій. [Ігнат Ладуцька] працаваў на вялікім станкабудаўнічым заводзе, дзе раней скончыў фабзавуч. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ана́рха-сіндыкалі́зм, ‑у, м.

Дробнабуржуазная рэакцыйная апартуністычная плынь у міжнародным прафсаюзным руху, якая лічыла сіндыкаты за адзіную мэтазгодную арганізацыю рабочых і адмаўлялася ад класавай барацьбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гуртко́ўшчына, ‑ы, ж.

Адсутнасць адзінства ўнутры партыі; дзейнасць, абмежаваная толькі вузкімі інтарэсамі якога‑н. гуртка. — Згуртаваць .. рабочых можна, але не гурткоўшчынаю, якую прапанаваў Майзель. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)