трубаправо́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Сістэма злучаных паміж сабой труб для перадачы на адлегласць вадкасці, газаў, пары і пад.

Газавы т.

|| прым. трубаправо́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фотатэлегра́ф, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тэлеграфны апарат для перадачы адлюстраванняў (рукапісаў, малюнкаў, фотаздымкаў) на фатаграфічную паперу, а таксама перадача адлюстраванняў сродкамі такога апарата.

|| прым. фотатэлегра́фны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

радыёперада́тчык, ‑а, м.

Прыстасаванне для перадачы інфармацыі на адлегласць пры дапамозе радыёхваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэлесту́дыя, ‑і, ж.

Спецыяльна абсталяванае памяшканне, з якога вядуцца перадачы, арганізаваныя тэлецэнтрам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электраправо́дка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.

Сістэма правадоў для перадачы электрычнага току.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

факс, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Тое, што і тэлефакс.

2. Апарат для перадачы графічнай інфармацыі ў арыгінальным выглядзе.

3. Паведамленне, перададзенае з дапамогай такога апарата.

Атрымаць ф.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэлеграфі́я, ‑і, ж.

Спец. Галіна навукі і тэхнікі, якая ахоплівае вывучэнне прынцыпаў пабудовы тэлеграфнай сувязі, распрацоўку спосабаў перадачы тэлеграфных сігналаў і апаратуры для рэалізацыі гэтых спосабаў, а таксама ацэнку якасці перадачы інфармацыі па тэлеграфных каналах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыёста́нцыя, ‑і, ж.

Комплекс прылад для перадачы і прыёму інфармацыі з дапамогай радыёхваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электрапро́вад, ‑у, М ‑дзе; мн. электраправады, ‑оў; м.

Провад для перадачы электрычнага току.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імпрэсіяні́зм, -у, м.

Плынь у мастацтве канца 19 — пачатку 20 ст., прадстаўнікі якой імкнуліся да непасрэднай перадачы суб’ектыўных адчуванняў, мімалётных уражанняў і настрояў.

|| прым. імпрэсіяні́сцкі, -ая, -ае і імпрэсіяністы́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)