прававы́ правово́й;

~ва́я свядо́масць — правово́е созна́ние;

п. пара́дак — правово́й поря́док;

○ ~ва́я дзяржа́ва — правово́е госуда́рство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інстру́кцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Звод правіл, якія ўстанаўліваюць парадак і спосаб ажыццяўлення, выканання чаго-н. або паслядоўнасці.

І. па тэхніцы бяспекі.

Даваць інструкцыі.

|| прым. інструкцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэкаменда́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. гл. рэкамендаваць.

2. Спрыяльны водзыў пра каго-, што-н.

Атрымаць добрую рэкамендацыю ад каго-н.

3. Парадак, пажаданне, прапанова (кніжн.).

Выканаць рэкамендацыі камісіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

справазда́чнасць, -і, ж.

1. зб. Апраўдальныя дакументы, якія змяшчаюць справаздачу аб працы, аб зробленых грашовых выдатках.

Праверка справаздачнасці.

2. Правядзенне справаздач паводле ўстаноўленай формы перад адпаведнымі вышэйшымі інстанцыямі.

Парадак справаздачнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обла́дить сов.

1. обл. (наладить) прыве́сці ў пара́дак;

2. (устроить) прост. ула́дзіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обла́живать несов.

1. обл. (налаживать) прыво́дзіць у пара́дак;

2. (устраивать) прост. ула́джваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эшало́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да эшалона. Эшалонны парадак. Эшалонны састаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агульнаўстано́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Устаноўлены для ўсіх або ўсімі. Агульнаўстаноўленыя правілы прыёму. Агульнаўстаноўлены парадак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інверсіява́ны, ‑ая, ‑ае.

Зменены перастаноўкай (пра парадак слоў у сказе). Інверсіяваная мова персанажа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прастоланасле́ддзе, ‑я, н.

Парадак атрымання ў спадчыну прастола, улады манарха. Закон аб прастоланаследдзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)